Een tijdje terug logeerde mijn peuter kleinzoon bij ons.
Hij was op verkenningstocht in de kamer. In die kamer staat de bank met de rugleuning naar de eethoek, als een soort afscheiding tussen zithoek en rest van de kamer. Tegen die rugleuning staat een krukje. Naast dat krukje stond een kleine trampoline met een stang om je aan vast te houden.
Misschien kun je daar in je hoofd een beeld van maken? Om het beeld te complementeren: de rugleuning van de bank is stevig met een dun randje aan de bovenkant en daar leunen de rugkussens tegenaan.
Gevaarlijke capriolen
Kleinzoontje had al eerder ontdekt dat hij via het krukje op de bank kon klimmen. Je over de rugleuning op de bank laten vallen, had hij al heel vaak geoefend. Tijd voor een nieuwe uitdaging. Hij klom opnieuw op het krukje, maar zette deze keer een bloot voetje op het smalle randje van de rugleuning. Hij leek van plan daarover heen te gaan lopen als ware het een zeer smalle evenwichtsbalk.
Ik vond het doodeng en hield letterlijk mijn adem in. Ik was klaar om een waarschuwing te roepen, hetzij naar kleinzoontje hetzij naar zijn ouders, om hem voor een val te behoeden.
Er speelde een klein lachje rond zijn mond en hij was zichtbaar geconcentreerd. Door de aanwezigheid van een stang (van de trampoline dus) durfde hij het avontuur blijkbaar aan. Voorzichtig zette hij zijn voetjes allebei op het richeltje. Zijn handje zweefde boven de stang. Klaar om die vast te pakken. Zijn ogen waren daar strak op gericht, zodat hij niet mis zou grijpen. Hij keek niet naar zijn voetjes. Ik deed dat vervolgens wel. En wat ik zag vervulde mij met verbazing en verwondering.
Lichaamswijsheid
Zijn teentjes krulden zich om de bank. Daarna tastten ze de ondergrond af en strekten zich een beetje uit. Voelend naar wat voor hen lag. De rest van de voet bleef nog staan. Bij ‘sein veilig’ van de teentjes schoof het hele voetje iets naar voren.
Daarna volgden de tenen van het ander voetje hetzelfde protocol: vastklemmen om de rugleuning, daarna teentjes een paar keer krommend en strekkend om scherp te voelen, millimeters naar voren en als dat goed ging de hele voet een paar centimeter meenemend. Behoedzaam en gecontroleerd.
De voeten gingen volkomen autonoom hun gang te gaan en wisten precies wat er van hen werd verwacht. Toch communiceerden alle lichaamsdelen blijkbaar perfect samen en voerden ze de opdracht gezamenlijk uit. Even later pakte kleinzoontje de stang, deed nog een stapje en liet zich toen lachend op de bank vallen. En herhaalde dat nog een paar keer.
Nature of nurture
De bewegingen van de voetjes waren duidelijk door de natuur ingegeven. Er was kleinzoontje niet verteld hoe hij moest verkennen met zijn tenen. Ik geloof dat wij mensen een mengeling zijn van nature en nurture, maar hier had nature de leiding. Een prachtig staaltje van een lichaam dat ongezegd weet wat het moet doen om zichzelf veilig te houden.
Wanneer we opgroeien, wordt die innerlijke kennis naar de achtergrond gedrongen. We leren meer op onze ratio te vertrouwen. Daardoor kon ik mijzelf er maar ternauwernood van weerhouden om te waarschuwen. Zo blij dat ik dat niet deed, want dan had ik kleinzoontje een mooie ervaring en ontdekkingstocht onthouden.
De aangeboren lichaamswijsheid hebben we ongetwijfeld allemaal nog. Het ligt verborgen onder lagen gezond verstand, conditioneringen, angst, gebrek aan vertrouwen, trauma’s. Gezonde voorzichtigheid en angst waarschuwen ons voor gevaar en behoeden ons voor ongelukken.
We zijn tenslotte vluchtdieren die onze omgeving op veiligheid moeten scannen. Maar ze kunnen ons ook weerhouden van nieuwe avonturen en het verleggen van onze grenzen waardoor ons zelfvertrouwen groeit. De peutervoetjes vertelden het succesverhaal van de mix van impulsen volgen, concentratie, vertrouwen en behoedzaamheid.
Onze wijsheid onder de oppervlakte
Intuïtief schrijven is voor mij een manier om contact te leggen met wijsheid onder de oppervlakte. De methode omzeilt na een paar minuten de ratio, de waarschuwende of veroordelende stemmetjes. Daardoor schrijf ik soms inzichten op waarvan ik me niet (meer?) bewust was. Het verrast mij en het maakt me blij. Bijna net zo blij als van die lieve peutervoetjes. 😊
Liefs, Anke
Schrijf jezelf next level is onderdeel van WunjoWelZijn