The Wanderer

Het is een mooie lenteavond. De avondzon schijnt op de bloesems en op de mooie Catharinakerk in het dorp van Ot en Sien. De avond is al mooi voor hij echt begonnen is. Blije gezichten in de rij.

Binnen de 13^e-eeuwse gewelven en prachtig houtsnijwerk bij het orgel. Prettige stoelen opgesteld in een halve maan met voorin nog ruimte voor een paar mensen op matjes. Mijn blik wordt automatisch getrokken door de drie lege stoelen voorin. Een gitaar, een piano en een cello. Verwachting in de lucht.

Huiselijk en intiem

Om half negen gaat het licht uit. Letterlijk. Er valt nog licht door de hoge ramen dat langzaam zal vervagen. Wat overblijft is het licht van kaarsen en een paar kleine lampen. Ze komen binnen, de leden van The Wanderer. Nikos vertelt dat de band een ervaring wil bieden, een rustpunt in de tijd. Even onze rugzakken afleggen en samen genieten van klank en energie. Geen concert, maar een sessie. Naar binnen.

Door de opstelling van de stoelen zitten we als publiek dichtbij het podium. Dat niet letterlijk een podium is in de zin van een verhoging, dus iedereen is op dezelfde hoogte. Het voelt huiselijk en intiem met mensen op de grond of geleund tegen een pilaar en met het gedempte licht en de kaarsen. Nikos vraagt om tussen de nummers niet te applaudisseren.

Life will find a way

Muziek die je meevoert. Met je ogen dicht nog meer. Rustig, melodieus, soms indringend en kippenvel. Liederen die vertellen dat we onszelf ketenen om onszelf te bevrijden, dat we onszelf verblinden om te leren zien en dat we ons verliezen om onszelf te kunnen vinden.

Ik hoor een tekst dat als wij elkaar niet willen liefhebben, het leven daarvoor een manier zal vinden. En wanneer wij niet voor elkaar willen zorgen ….Life will find a way. En ik hoor het mij bekende We’re going home. Misschien ken jij het ook, YouTube staat er vol mee.

Filmen en fotograferen is toegestaan en ik ben de tel kwijt hoe vaak ik later die drie filmpjes terugkeek en vooral luisterde. Woorden die ook daarna nog in mijn hoofd klonken: You can be whoever you wanna be. Just believe it, just believe it. Don’t tell yourself not to dream. Hold on. Hold on.

Een beleving

Was jij ooit bij zo’n beleving? Had jij ooit zo’n ervaring? Dat je verzinkt in jezelf en tegelijk zo wakker en aanwezig bent? Ken jij het dat de muziek en de teksten je naar binnen brengen en je daardoor van binnenuit met elkaar verbindt?

Wanneer je zo samen bent, musiceert en luistert, dan ontstaat er een mooie sfeer en energie. Het is indrukwekkend om samen stil te zijn na een mooi nummer. Ik had dat nooit ervaren en vond het bijna heilige momenten. Aan het eind van de sessie adviseert Nikos ons om rustig te landen.

Van binnen naar buiten

Doordat commercieel werken niet bij The Wanderer past, wordt er nauwelijks aan marketing gedaan. Het verzoek is: zegt het voort, zegt het voort, zegt het voort. En ik doe dat heel graag op deze manier. Het was een prachtige, bijzondere en geweldige avond.

Met intuïtief schrijven ga je naar binnen. Je maakt verbinding met jezelf, met je kern. Van daaruit ga je weer de wereld in, verbind je met anderen en doe je je ding. Zo was deze sessie ook. Van buiten, naar binnen, naar buiten. Ik ben dankbaar voor de avond en dankbaar voor de kracht van schrijven. Ik gun je beide.

Liefs, Anke

PS

• Met Journaling next level krijg je 30 schrijfingangen om naar binnen te schrijven. Je kunt kiezen voor 30 dagen een mail in je digitale brievenbus om je te helpen dagelijks te schrijven.
• Je kunt ook kiezen voor 30 dagen gebundeld in een e-book als je dat prettiger vindt. Makkelijk als je minder vaak wilt schrijven of juist te gebruiken als schrijfretraite van 5 of 6 dagen.

Schrijf jezelf next level is onderdeel van WunjoWelZijn