Dagboekschrijven

Vogeltjeskabaal

We gingen naar het speeltuintje vlakbij zijn huis. Mijn kleinzoontje van drie, Peter en ik. Het zonnetje scheen, we waren alle drie blij en de vogeltjes floten erg hard. Die vogeltjes had ik vast wel gehoord, maar ik merkte ze pas op toen ik het filmpje terugkeek dat ik had gemaakt. Wat een ‘lawaai’ zeg. Ik hoorde het lieve kinderstemmetje er maar nauwelijks bovenuit.

Bijzonder hè? Dat je de vogels soms niet bewust hoort terwijl ze wel zingen. En dan ook nog eens hard. Dat je het de ene keer ervaart als lieflijk gezang en de volgende keer als kabaal. Het is maar net waar de focus ligt. En in real life heb ik de focus bij het kleine mannetje als ik op hem pas. Zijn welzijn en plezier heeft de grootste focus en de rest vervaagt.

Focus

Wat heeft het gezang van vogels te maken te maken met dagboekschrijven? Wat mij betreft vooral de focus. Het filteren van alle indrukken die je krijgt en eruit pakken wat je op dat moment belangrijk vindt. Of wat zich aan je opdringt zodat je er niet aan kunt ontkomen.

Ik geloofde vroeger niet dat we niet kunnen multitasken. Multitasken betekent de focus op meerdere dingen tegelijk houden. Maar we kunnen het echt niet, behalve wanneer we dingen doen die zijn geautomatiseerd en dus door ons onderbewuste worden geregeld.  Zoals autorijden, strijken, lopen.

Dat multitasken probeerde ik eens bewust uit: in een telefoongesprek met een naaste noteerde ik tegelijk iets in mijn agenda. En écht: ik miste een stukje van het gesprek. Het lag niet aan mijn intentie, want ik was serieus van plan goed te blijven luisteren. Dat lukt gewoon niet.

Kindje kwijt

Wij waren dus met ons drietje in het mini-speeltuintje en het mannetje wilde graag verstoppertje spelen. Ik moest hem zoeken. Ik zocht en speelde lichte paniek. Hardop vertelde ik dat ik hem niet kon vinden en deed dat steeds dringender. En daar kwam hij aangerend: stralend, blij en opgetogen dat hij mij kon geruststellen: ‘Hier ben ik’.

Jij bent misschien geen oma, maar wel mama. Of papa, of tante of oom. Of iemand anders die zich voor kan stellen hoe het voelt om samen te zijn met een peutertje van wie je houdt. Misschien zag je tijdens het lezen wel beelden voor je: een lachend jongensgezichtje, hard kwetterende vogels in bomen, een speeltuintje.

Voelde je er ook iets bij? Voelde je blijdschap? Liefde? Opluchting en vrolijkheid? Of misschien voelde je iets anders door een associatie die je tijdens het lezen kreeg. Het kan dat er verdriet of gemis boven kwam of bijna vergeten boosheid, omdat jij in zo’n speeltuintje eens van de schommel werd geduwd.

Dagboekschrijven en het leven vragen ook gevoel

En nu terug naar dagboekschrijven. Wanneer je focust op tekst, dan wil je méér dan een opsomming van feiten. Naast de focus en het perspectief, is gevoel nodig. Een boek wordt pas fijn wanneer je kunt meebeleven, sfeer kunt proeven, kunt voelen!

Wat je wanneer en met wie deed, zie je ook wel in je agenda terug. In je dagboek wil je kwijt wat je voelt, wat je je afvraagt, waar je onzeker over bent. Je wilt nuances aanbrengen: van een beetje naar gematigd blij, van geïrriteerd naar woedend schreeuwen op papier, van je wel amuseren naar uit je voegen barsten van geluk. Dan pas ervaar je de waarde van dagboekschrijven. Het plezier daarvan. De inzichten die komen. De zelfkennis die groeit. En de compassie voor jezelf.

Ik wens je heel veel dagboekschrijven. Of Journalen. Of intuïtief, expressief, reflectief, creatief, vrij, flow-, therapeutisch schrijven. You name it. Als je maar schrijft over jou en over je gevoel.

Veel schrijfplezier.

Liefs, Anke

PS

• Deze hele website gaat natuurlijk over dagboekschrijven, focus, perspectief en gevoel. Wil je bepaald gevoel van je afschrijven, vraag dan het gratis Lucht je hart aan.
• En heb je dat voldoende gedaan en wil je blij of blijer zijn, probeer dan eens deze.

Schrijf jezelf next level is onderdeel van WunjoWelZijn