Buiten
De regen kletterde op het dak van de partytent. Hard en veel. Af en toe waaide de wind door onze haren. Soms kwam een zonnestraaltje door, juist op het moment dat we ons afvroegen wat al dat water betekende. Tranen van onze ziel? Of huilde de natuur voor ons zodat wij het niet hoefden doen?
We zaten aan een prachtige tafel. Bekertjes koffie, thee of water binnen handbereik. Het voelde buiten/buiten. Met onze voeten op het gras, omgeven door struiken, het geluid van kleine vogeltjes, overvliegende ganzen, schapen en geiten op de achtergrond.
Verbinden in kwetsbaarheid
Aan tafel met mij prachtige en dappere vrouwen. Want je kunt niet anders zijn dan dapper, wanneer je jezelf aankijkt op papier. Wanneer je onder ogen komt wat een laagje dieper zit. Daar heb je lef voor nodig.
We schreven samen, in de ochtend en de avond. En we praatten. En schreven weer. En deelden wat we schreven. We vertelden in stukjes en beetjes het verhaal van ons leven. Tot het in hoofdlijnen open lag.
We vertelden over de vreugde, maar meer nog over de pijn. En over hoe we omgingen met die pijn, hoe we groeiden en waar we nog mee worstelden. En hoe meer we schreven, hoe meer we deelden en hoe meer we ons niet meer schaamden. Voor onze kwetsbaarheid en voor de tranen.
Schrijven op de camping
Dit is het verhaal van Schrijven op de camping, 10 schrijfworkshops in 5 dagen die ik gaf in de eerste week van augustus op camping ZomersBuiten. Het onderwerp was: wat wil je houden na deze week, wat laat je achter en wat voeg je toe. Iedere dag had een thema: Hoe is het met mij, wat mag weg, verlangens en wensen, obstakels en opties, terugblik en vooruitblik.
Aan het begin van de week schreven we over onze intentie voor de komende dagen. Wat wilden we graag bereiken en ontdekken? We deden dat met de beginzin: Ik geef mezelf deze week … En op de laatste dag blikten we terug, reflecteerden en schreven of het gelukt was met onze intenties. En dat was het, boven verwachting en voor ons allemaal.
In verbinding met ons zelf
Door zo te schrijven, in verschillende schrijfvormen, komen we steeds meer in verbinding met onszelf. Of we nu thuis schrijven, binnen, buiten, alleen of met een groep(je). Iedere keer zetten we de pen op papier en verbinden met wat in ons leeft. Vaak is het een verrassing wat er komt, maar altijd geeft het rust en overzicht.
We schreven in de workshops veel over gevoel en probeerden ons hoofd te omzeilen. Het hoofd voert meestal het hoogste woord. Niet altijd op papier. Vooral bij flow- of intuïtief schrijven mogen andere ‘ikjes’ een stem krijgen.
Toen ik schreef over wat ik mezelf wilde geven, kwam er tot mijn verrassing: ‘Ik geef mezelf deze week … over.’ Waar ik mezelf dan aan overgaf? Aan het leven, het universum, mijn ziel of Hoger Zelf? Het maakt niet uit. Wat wel uitmaakte is dat ik me gedragen en gesteund voelde.
Verbonden met elkaar
Schrijven geeft lucht. Je schrijft je hoofd leeg, maakt ruimte, ervaart rust. Dat geldt nog eens extra als je die soms tere en intieme woorden een podium geeft. Als je ze uitspreekt, stem geeft en zelf gesproken hoort worden.
Als je dat doet, raak je vaak nog een diepere laag. Je komt bij je gevoel en de emoties laten zich zien. Dat is heilzaam en helend. Als je dat dan ook nog eens doet met andere mensen, dan verbind je in je kwetsbaarheid. Dan mag en durf je te huilen en steeds meer ook te lachen. Tot aan de slappe lach toe. Het verdrietige kind in je gaat spelen.
In die verbinding durven we open breken. De diepte in onszelf wordt zichtbaar als onze grootste schoonheid. Dat werd ontroerend tastbaar in het prachtige en symbolische cadeau dat ik kreeg op de laatste dag: een geode van bergkristal. Dezelfde die je op de foto ziet.
Wat een geweldige week
Eerlijk? Ik was een beetje teleurgesteld dat er maar weinig deelnemers waren voor deze eerste schrijfweek op de camping. Maar juist die kleine en intieme setting bleek een grote kracht.
De workshops die ik zelf volg(de), zijn in grotere groepen en met minder gesprekken. Tot mijn verrassing was er nu veel meer behoefte aan zowel schrijven als praten. Het delen bleek van grote toegevoegde waarde. En de schrijfopdrachten die we niet deden, staan in de schrijfbundels die inbegrepen waren en zijn niet verloren.
Ik heb ervaren dat ik, net als de deelnemers, deze manier geweldig vind. Ik hou van verbinden, van naar de kern gaan, van empoweren en kennis delen. En van coachen. En ik kreeg het allemaal. Dank jullie wel lieve meiden.
Dit smaakt naar meer en gaat komen in de vorm van ‘Bezinningsdagen’.
Liefs, Anke
PS
Schrijf jezelf next level is onderdeel van WunjoWelZijn