Vandaag besloot ik: ik ben gelukkig. Niet dat ik me gelukkig voelde. Ik had slecht geslapen. De nacht was zwaar door gepieker. Zorgen over mezelf en naasten. Over de wereld. Zorgen zijn aanstekelijk, ze trekken andere aan.
En toch besloot ik dat: ik ben gelukkig. Ik had namelijk gelezen dat gelukkig zijn geen respons is op iets, maar een besluit. Die moest ik even door laten dringen: je kunt besluiten om gelukkig te zijn
Kiezen voor gelukkig
Voel je je dan ook echt gelukkig? Een gevoel is géén beslissing, want een gevoel is een reactie. Een reactie op iets: op gedachten, op wat een ander zegt of doet of op de omstandigheden. In het boek stond bovendien dat als je had besloten om iets te zijn, wat dan ook, dat het gevoel vanzelf zou volgen. Met andere woorden: als je besluit dat je gelukkig bent, volgt het gelukkige gevoel. Ik las dat in het boek Vriendschap met God van Neale Donald Walsch. Twintig jaar geleden las ik het ook al, maar blijkbaar had ik dat stukje toen niet echt opgemerkt.
Ik ontdekte dat het werkt. Als ik besloot gelukkig te zijn en ik stelde me er voor open, dan voelde ik me ook inderdaad gelukkig. Eventjes. Zodra ik een niet-gelukkige gedachte toeliet, was het gelukkige gevoel weer weg. Verdrongen door een nieuwe gedachte. Blijkbaar werkt het maar kort.
Dat klopt met wat ik in hetzelfde boek las: we zijn wat we besluiten te zijn, maar we herdefiniëren onszelf de hele tijd. Als we onszelf als slachtoffer zien, dan gedragen we ons ook zo. We worden een slachtoffer. Als we even daarna een kind voor een auto wegtrekken, dan zijn we juist de redder.
Vrije wil
Omdat we een vrije wil hebben (maar dat wordt hier en daar ook betwijfeld) kunnen we kiezen hoe we ons uitdrukken. Ook gelukkig-zijn wordt daarmee een keuze. Hoe je daar ook over denkt, het is de moeite van het proberen waard.
Het is een beetje hetzelfde principe als het glas half vol of half leeg. Richt je je aandacht op tekort en gebrek of op overvloed en vertrouwen? En houd je dat dan vervolgens vol? Een positieve of groei mindset moet je net zo goed onderhouden, die kan ook zomaar omkeren naar de andere kant van de medaille.
En nu de praktijk
Kunnen we dan altijd kiezen hoe we ons voelen? Misschien in theorie wel, maar in de praktijk valt dat lang niet altijd mee. Als je kramp hebt, een wee opvangt of een andere heftige pijn hebt, dan is er wat mij betreft niets anders te kiezen dan zoveel mogelijk proberen te ontspannen in de pijn van het moment. Bij diep verdriet of bij grote zorgen is dat hetzelfde. Of bij een depressie. Dan voelt en valt er ook niets te kiezen, want je bent aan het overleven.
Kiezen voor geluk werkt ook niet wanneer de kloof te groot is met wat we op dat moment ervaren. Als we ons rot voelen, kunnen we niet direct switchen naar euforie. Daar zijn tussenstapjes voor nodig. Dat zeggen zowel de emotiegeleideschaal van Hicks als de vibratieschaal van Hawkins.
Flowschrijven naar gelukkig zijn
Flowschrijven kan je helpen. Door te beschrijven wat je je voelt erken je het gevoel en kun je verder. Je beschrijft bijvoorbeeld hoe machteloos je je voelt. Terwijl je doorschrijft voel je boosheid opkomen. Boosheid staat hoger op de ladder, want daar zit al kracht in. Daarna kun je gaan schrijven over de vraag of je boosheid wel gerechtvaardigd is. Twijfel staat namelijk hoger qua energie dan boosheid. Vervolgens kun je door naar hoop en van hoop kun je wél makkelijk naar geluk.
Dus grote kans dat als jij kiest voor geluk, je eerst een heel scala aan andere gevoelens tegenkomt. Die zul je allemaal aan moeten kijken en durven voelen. Tot je inderdaad gelukkig bent. En dan iedere keer opnieuw. Maar soms gaat het makkelijk: dan besluit je dat je gelukkig bent, stelt je er voor open en voelt je geweldig. En anders kun je altijd nog gaan schrijven over gelukkig zijn, daar word je zeker gelukkiger van.
Liefs, Anke
PS
- Vraag Schrijf je leven beter aan om gratis te ervaren hoe schrijven je focus legt op een beter en gelukkiger leven.