Heb jij het gevoel dat je altijd iets moet doen? Dat je geen tijd hebt om even te ontspannen, te genieten of te dromen? Altijd maar bezig met plannen, doelen, verplichtingen en verwachtingen? Dan ben je niet de enige. Veel mensen leven in een gehaaste maatschappij waarin niets doen wordt gezien als lui, zinloos of […]
Bewust lanterfanten: de kunst van het niets doen Meer lezen »
Het leven vraagt focus, perspectief en gevoel. Dagboekschrijven vraagt dat ook. Zonder gevoel wordt het een vlakke opsomming die je niets vertelt over jou.
The Wanderer Het is een mooie lenteavond. De avondzon schijnt op de bloesems en op de mooie Catharinakerk in het dorp van Ot en Sien. De avond is al mooi voor hij echt begonnen is. Blije gezichten in de rij. Binnen de 13e-eeuwse gewelven en prachtig houtsnijwerk bij het orgel. Prettige stoelen opgesteld in een
Het bekendste voorbeeld van je even totaal niet bewust zijn van jezelf is dat je in de auto ineens een stuk van de route kwijt bent. Huh, hoe ben ik hier gekomen? Dat kan zowel op de bestuurdersstoel als op de bijrijdersplaats. Ken je dat? Wij rijden regelmatig van ons huis in Drenthe …
Hoe je meer zelfbewustzijn krijgt door te schrijven Meer lezen »
Een normaal en gezellig tafereeltje Einde van de middag. De zon schijnt laag in de kamer en werpt lichtstralen op de boekenkast. De keuken vangt geen zonlicht meer, maar de lampjes boven het aanrecht geven voldoende licht. Man en vrouw zijn samen aan het koken. Door de hoekopstelling van het keukenblok lijkt het wel
Next level? Wat bedoel ik met next level? In een journal of dagboek schrijf je op wat je hebt beleefd. Je kunt erin zetten hoe je je voelt en wat je graag wilt of niet wilt. Je hebt ook de bullet journals waarin mensen prachtige kunstwerken maken en ze de agenda, dagboek en to-do
Een tijdje terug logeerde mijn peuter kleinzoon bij ons. Hij was op verkenningstocht in de kamer. In die kamer staat de bank met de rugleuning naar de eethoek, als een soort afscheiding tussen zithoek en rest van de kamer. Tegen die rugleuning staat een krukje. Naast dat krukje stond een kleine trampoline met
De lente barst uit! De kale grijze tuinen kleuren hier en daar groen. We zien paars, lila, wit en geel van krokussen, wit van sneeuwklokjes en zelfs al geel van narcissen. We ontdekken knoppen in de struiken en hier en daar zie je dat ze al zijn opengebarsten. Bij Zeist zagen we al een struik
Joop ter Heul Het kantoortje was klein en een beetje verborgen in het grote huis. Als ik er was, voelde het spannend en een tikje heilig. Als geweide en historische grond. De wanden vol boeken waren indrukwekkend. Net als sommige boeken zelf: brede ruggen die de bladzijden bijna niet meer konden vasthouden. Als
Hij schreeuwde. Tegen mij. Het kantoor was op zolder. Onder het puntdak. De zon scheen door het raam en haar licht viel op tafel. De man stond tussen het raam en de tafel. Ik zat aan tafel. Een andere collega ook. Hij schreeuwde. Tegen mij. Hij schreeuwde een waterval aan harde, boze woorden naar mij
Hoe jij niet meer tegen iemand hoeft te schreeuwen Meer lezen »
